101 Papavers in één dag

Elk jaar weer kijk ik uit naar die ene dag dat de papavers gaan bloeien en hun kleurpracht tevoorschijn komt.

Net voor de zomer begint zijn de papavers er de ene dag nog niet, en de volgende dag zie ik ze opeens overal. In het park, langs de weg, op de dijk.
Ik vind dat fascinerend. Alsof dat ene lentebuitje het laatste zetje geeft.

Of de zon net die dag genoeg heeft geschenen zodat al die papavers collectief dachten: ‘Dit is het moment.’ Een magisch moment. Een moment om te koesteren, want een papaver bloeit maar kort.

Voor mij was het maken van de papaveretsen een studie naar de verschijnings- vorm van de papaver en tegelijkertijd een onderzoek naar de verschillende mogelijkheden binnen de grafische ets techniek om een beeld op de etsplaat te krijgen. Experimenteren met de technieken direct op de etsplaat. Soms kwam een papaver niet meer tot stand met de zekerheid dat het onderwerp de papaver was maar kreeg zij vorm onder impuls van mijn hand die wist wat te doen in de vorming van het beeld. Een fysieke uiting van mijn nieuwsgierigheid.